W historycznych relacjach dotyczących wywózek polskich obywateli w "siną wschodnią dal" ważne są wspomnienia ludzi, bezpośrednich świadków, w tym konkretnym przypadku, kierownika ruchu PKP Dyrekcji Wilno. Autor relacji, telegrafista wymienia kilka rodzajów transportów do Rosji. Są to transporty: ochotników, komunistów, Żydów oraz "szui", transporty z ludnością polską, transporty towarowe, grabież mienia państwowego i transporty sanitarne.

"Przypominam pierwszy transport ochotników do Rosji. Była to szumowina komuny żydowskiej i polskiej, przeważnie byli to ludzie z całej Polski.

(...)Około godz. 17.00 zatrzymał się transport na stacji Królewszczyzna i wybiegli ochotnicy z wagonów na stację- jako Kierownik Ruchu przyjmowałem pociąg- wybiegło całe bractwo z wagonów z okrzykami za cześć Stalina. W końcu ludzie z łomami, którzy przybyli wydrzeć z muru popiersie brązowe Marszałka Piłsudskiego, które było wmurowane między wejściem do poczekalni i biurem Kierownika Ruchu.

(...) Jak zaznaczyłem, szedł transport z Żydami- ochotnikami do Rosji. Z powodu obciążenia linii, ciężkich warunków i pierwszeństwa pociągów wojskowych, transport załadowany Żydami przeważnie, został zatrzymany w Połocku i skierowany na bocznicę. Rosjanie pozamykali na sztaby wagony by Żydzi nie rozleźli się niepotrzebnie i zapomnieli o nich do czasu, kiedy im było potrzeba wagonów próżnych pod ładunek wojska. Kiedy pootwierali wagony, tak mi opowiadał jeden z ruskich Kierowników Ruchu, który przybył na naszą stację Królewszczyzna, dosłownie powiedział kiwając głową - Wiesz, Wołodia, jeden z waszych transportów zamarzł i wyrzucali jak karcze ludzi z wagonów.

(...)Szły pierwsze transporty do Rosji ochotników do pracy w Rosji, otóż i pierwsi oni wracali z Rosji, przeważnie Żydzi. Około dwóch tysięcy przybyło do Białegostoku i zaczęli prosić ruskie władze o powrót do części okupowanej przez Niemców. Rosjanie powiedzieli: -Choroszo, my was odeszlemy do Niemców, ale musicie się zarejestrować i my zrobimy "spisok", no i zrobimy transport. - I tak zrobili. Żydzi się zarejestrowali i ich wsadzono do więzienia w Białymstoku. Było to w listopadzie 1939 r. Wykąpali w łaźni więziennej i wygnali na bruk podwórka więziennego gołych (i kobiety) i tak trzymali z parę godzin na prowierce. Po tej operacji pogonili do przygotowanego transportu, który odszedł do Rosji, do łagrów. To po części uratowało ich od pieców. Pytałem Żyda Kamińskiego, dlaczego wraca do Niemców? Mówił, że wyjechał do Rosji na robotę, siłą zapchali do kopalni w Donbasie: - No i co ja będę robił w tej kopalni, to oddałem wszystkie ubranie dla przełożonych, zostałem jak stoję i uciekłem do Białegostoku z zamiarem powrotu do niemieckiej zony. - Drugi Żyd, starszy, to mówił, że w tej Rosji to można wszy na pluskwy zamieniać i nic tam nie ma i wsio nielzia.

Zrobiliśmy z Pankiewiczem umyślną katastrofę pociągu wojskowego. Jechała artyleria na front do Finlandii, wypadku w ludziach nie było, ale zatarasowana linia była na 48 godzin. Spotkałem tych  ludzi w łagrze, było 300 ludzi. "

Za: Z. S. Siemaszko, Świadkowie przeżyć sowieckich 1939- 1946, Londyn 1999, s. 208- 212 [relacja W. Giedroycia- Juraha].

"Pomiędzy 1 września 1939 a 30 czerwca 1945 roku niemieckie transakcje w złocie sięgały prawie 890 milionów dolarów. Była to oszałamiająca suma, zwłaszcza wobec faktu, że w 1933 roku niemiecke rezerwy złota wynosiły zaledwie 109 milionów dolarów i czerpano z nich obficie, by wesprzeć hitlerowski program remilitaryzacji prowadzony z myślą o ustanowieniu Nowego Ładu.

(...) Do wybuchu wojny w 1939 roku niemieckie rezerwy złota skurczyły się do zaledwie 28,6 miliona dolarów. Prezes Banku Rzeszy, Hjalmar Schacht, dysponował też prawie 83 milionami dolarów w rezerwach budżetowych, ale kiedy w połowie 1941 roku Stany Zjednoczone wstrzymały transakcje dolarowe, jedyną akceptowaną formą płatności stało się złoto lub frank szwajcarski.

(...) Niemcy rozpaczliwie potrzebowały środków płatniczych i uzyskały je, kiedy po zajęciu Austrii i Czechosłowacji oraz podboju Belgii, Holandii i Norwegii w ręce nazistów wpadły rezerwy złota z banków centralnych krajów okupowanych. Z samej Belgii wywieziono do Rzeszy 198 ton. Wiadomo zatem, skąd pochodziło złoto, ale co się z nim stało?

Jeśli chcemy pójść śladem pieniędzy- w tym przypadku złota-wszystkie drogi prowadzą nieuchronnie do Szwajcarii z jej systemem bankowym, który przechowywał pieniądze napływające przez całą wojnę. Początkowo Portugalia dostarczała wolframu, a Bank Rzeszy płacił złotem. Bank Rozliczeń Międzynarodowych (BIS) otrzymał swoją pierwszą dostawę złota z Banku Rzeszy w styczniu 1940 roku, a w następnych miesiącach przyszły kolejne.

(...) Na początku 1942 roku alianci zaczęli wywierać nacisk na Portugalię, aby nie przyjmowała złota z Banku Rzeszy, i na BIS, aby wstrzymał transfer złota.

(...) Mechanizm był prosty i skuteczny. Bank Rzeszy sprzedawał złoto komercyjnym bankom szwajcarskim za franki szwajcarskie, umieszczane następnie na koncie Banco de Portugal w SNB (Szwajcarski Bank Narodowy). Banco de Portugal wykorzystywał te środki, aby kupować złoto od SNB. Na kosztach transakcji zarabiał SNB. Od 1 września 1939 do 30 czerwca 1945 roku transakcje złotem pomiędzy Bankiem Rzeszy a Szwajcarią sięgnęły łącznie prawie 900 milionów dolarów, co przy ówczesnej wartości dolara było sumą kolosalną."

Za: A. von Hassell, S. MacRae, Przymierze wrogów, Warszawa 2008, s. 307- 309.

Wcześniej wspominałem o finansowaniu sowieckiego molocha. Wielkie amerykańskie firmy niekoniecznie angażowały się w wysiłek wojenny, zgodnie z zasadą "biznes jak zwykle". Standard Oil współpracowała z IG Farben, udostępniając patenty:

"W 1944 roku 85 procent niemieckich paliw syntetycznych wytwarzano z zastosowaniem opracowanego przez Standard Oil procesu uwodorniania, a IG- Farben- bezpośrednio albo przez swoje filie- miało w tej dziedzinie faktyczny monopol.

(...) Kiedy w marcu 1945 roku amerykańscy żołnierze wkroczyli do zrujnowanego Frankfurtu nad Menem, w nietkniętych zakładach IG- Farben (w Wikipedii lakonicznie nazwano "in the IG Farben Building, intentionally left undamaged by the Allies' wartime bombardment") przywitał ich jeden z dyrektorów, Georg von Schnitzler. "Panowie- powiedział Schnitzler na powitanie- to przyjemność pracować znowu z wami", ibidem, s. 310- 311.

Kto jeszcze? Dupont, RCA, GAF, Texaco i ITT, potęga w branży telekomunikacyjnej. Firma Behna pomogła usprawnić Hitlerowi systemy łączności, a tuż przed inwazją na nasz kraj miała znaczące udziały w zakładach Focke- Wulf A.G. w Bremie, produkujących samoloty wojskowe, ibidem, s. 312.

Polska- kraj nieuleczalnych romantyków...twardo stąpających po ziemi. Polska- niezłomne państwo żyjące na przekór innym. Kraj nie do podbicia. Kraj towarzyski i przyjazny obcym, o ile zostaną uznani za swoich. Kraj wesoły smutkiem rocznic historycznych i klęsk, które są przekuwane w zwycięstwa. Kraj, gdzie żyje naród zaradny, przedsiębiorczy i kochający wolność aż do stanu całkowitej anarchii. Fantastyczni i odważni awanturnicy, połączenie dwóch żywiołów, dziki Wschód i dziki Zachód. Polska- państwo, które nigdy nie zostanie zrozumiane i kraj przewidziany do wielkich rzeczy:

"(...)Pewien dyplomata włoski, z którym dwukrotnie spotkałem się w Warszawie, nazywał Warszawę czymś, co urąga wszelkim kryteriom.

- Dokąd ci ludzie pędzą, z czego żyją?- zdumiewał się patrząc na ruchliwą ulicę. - To miasto żyje wbrew wszystkiemu, co można uchwycić i przewidzieć. A człowiek traci głowę i robi to samo co inni. Przepraszam pana, zjadłszy przed chwilą ten wspaniały kotlet w restauracji, popełniliśmy przestępstwo?

- Tak, ściśle rzecz biorąc, karane śmiercią.

- A ta kobieta, co tu sprzedaje kiełbasę, też zasługuje na śmierć?

- Niezawodnie!

- A żyje i sprzedaje.

- Bywa, że i pod plakatem niemieckim, przewidującym za to karę śmierci.

- To szaleństwo.

- Nie większe od szaleństwa Niemców, którzy wydając niewykonalne zarządzenia, przypuszczają, że warszawiacy pozwolą się potulnie wytępić.

- Przypuśćmy! - zgodził się po chwili namysłu. - Niemcy są rzeczywiście niedoścignieni w nieznajomości Polaków. Lecz skąd pieniądze, skąd środki, skąd zarobki, aby ten wasz sposób życia utrzymać i uczynić niezależnym od okoliczności zewnętrznych?

- Nie wiem. Być może, że zjadamy zasoby, zgromadzone podczas pokoju. Warszawa była miastem bogatszym, niżeśmy to sami przypuszczali. Bankowcy, którzy byli obecni przy włamaniu się Niemców do "safesów" bankowych, opowiadali, że były tam skarby, o których nikt nie miał pojęcia. A przecież znaczną ich część w porę wycofano. Hurtownicy miejscowi powiadają, że zapas niektórych towarów, które miasto wciąż posiada, pokrywa jego zapotrzebowanie na przeciąg dwu, trzech lat.

- Co będzie, gdy się to skończy?

- A któż by się tu zastanawiał, z czego będzie żył za dwa, trzy lata? Niech pan zauważy poza tym, że mimo wszystko, żyjemy o wiele skromniej niż przed wojną. Zapobiegliwość nasza wzrosła. Pomysłowość jeszcze bardziej. Widział pan riksze warszawskie, zrobione z rowerów? Ford nie wyprodukowałby tańszych i lepszych. W mieście tym furczy tysiąc warsztatów przeróżnego rodzaju, wyrabiających artykuły zamienne dla wsi. A wieś, którą mamy pod bokiem, jest skrzętna, niezmordowana i wszechstronna w swej wytwórczości jak żadna inna.

(...)Polak jest podobno najmniej uchwytnym z ludzi."

Za: F. Goetel, Czasy wojny, Gdańsk 1990, s. 29- 30.

Kiedyś pisałem, że z uwagi na geopolitykę nasi najwięksi sąsiedzi będą zagrożeniem. Żadne bajki o UE i NATO tego nie zmienią, realia są niestety smutne. Nikt nam nie pomoże, jeśli sami siebie nie uzbroimy. Żadni sojusznicy- bo ci nas zawsze zdradzą, mówię o tzw. Zachodzie. Tak zwanym ponieważ staje się on ruiną. Kolorową, wrzeszczącą, jeszcze bogatą ale mocno schyłkową. Do niedawna mieliśmy grę w policjanta- dobrego i złego. Dobrym był niedawny zły czyli Niemcy a złym- Rosja. Dzisiaj mamy sąsiadów- przyjaciół i w przeciwieństwie do starych dziejów nie chcą nas już rozbierać (no, może poza drobnymi regionami), chcą nas miłować. Do oporu aż zaduszą.

P. Wieczorkiewicz w zbiorze "W objęciach Wielkiego Brata. Sowieci w Polsce 1944- 1993", napisał, że "po roku 1920 w wielkiej polityce sowieckiej, zgodnie z jej przedrewolucyjną imperialną linią, kwestia polska pozostawała nadal funkcją stosunków z Niemcami."

Za: P. Wieczorkiewicz, Polska w planach Stalina w latach 1935- 1945 [w:] W objęciach Wielkiego Brata. Sowieci w Polsce 1944- 1993, red. K. Rokicki, S. Stępień, Warszawa 2009, s. 24.

Polska miała być państwem buforowym odgradzającym Rosję od Niemców, razem z innymi limitrofami. Co ciekawe, Zachód stworzył sobie potwora, którego dokarmiał a później płakano nad jego agresywnością. Przy jego obojętności Rosja, "dla zapewnienie sobie bezpieczeństwa" stworzyła także kordon sanitarny odgradzający ją w teorii od przyszłych napastników. Różnica polegała na kierunku, w wersji sowieckiej Polska miała być bazą wypadową przeciwko Europie, co widać w planach Układu Warszawskiego, które są prostą kalką wcześniejszych teorii. Obecnie, gdy się jednamy, łączymy w unie, Rosja ma stać się częścią "wspólnoty", europejskiej i atlantyckiej. Po raz kolejny obydwu polskich wrogów (jakkolwiek będą się zachowywać) łączy wspólnota interesów. Eliminacja USA z Europy. Zagonienie ich do swego kąta. Jeżeli Chiny nie będą protestować, zamysł się powiedzie. Będzie Europa od Atlantyku po Ural. Jeśli Ameryka zagra "chińską kartą" po raz kolejny, będzie "Europa nacjonalizmów."

Trzeba pamiętać, że Sowiety ciągle dążyły do rewolucji światowej a pierwszym etapem miała być wszecheuropejska republika sowiecka. W tym celu chciano obalić ład wersalski, którego znienawidzonym symbolem (dla Niemiec i Sowietów) była oczywiście Polska. Początkowo chciano wyciągnąć bratnią rękę do niemieckich towarzyszy, niestety dla "wodzów chaosu" nic z tego nie wyszło. Chłoporobotnicy olali sowiecki system i własnym ciałem blokowali dostęp azjatyckiej hordzie (komunizm wyszedł z Niemiec, poczęstowano Rosjan wirusem zakaźnej choroby a później próbowano uszczęśliwić Niemców mutacją). Stalin nie miał złudzeń- tylko podbój i wyniszczenie mogą zaprowadzić nowy ład, jeżeli się nie zgadzasz, jesteś wrogiem klasowym i kończysz marnie. Stajesz się zbędny na pewnym etapie rozwoju "myśli" komunistycznej- zostajesz zlikwidowany, niczym marionetka (przykład Afganistanu aż nadto wymowny lub Bierut, by nie szukać daleko). Obawą napawa mnie fakt, że w zasadzie dość rzadko likwidowano przywódców obcych państw. Jeżeli przyjąć tezę, że smoleńska katastrofa nie była wypadkiem, to pojawia się pytanie- kogo w ten sposób chronią rosyjskie służby? Bardzo wysoko ulokowanego kreta? A może to kret wspólny, tak jak serdeczna była współpraca na poligonach i lotniskach z Niemcami...

Wracając do wątku- autor artykułu słusznie zastanawia się nad liczebnością sowieckiej armii w Polsce w 1939, czy już wtedy nie zaświtała rewolucjonistom myśl ponownego przeniesienia rewolucji na zachód, gdyby Francja czynnie wystąpiła zbrojnie? Polska- buforem, Polska- bazą wypadową, "po trupie Polski ku świetlanej przyszłości!"

"W zasadzie podobnie, choć z silnym akcentem polonofobii, widzieli tę sprawę funkcjonariusze NKWD, w większości pochodzenia żydowskiego, notabene najczęściej wrogo ustosunkowani do Polski, którzy co prawda nie kształtowali samych koncepcji politycznych, ale miewali niemały wpływ na ich realizację. Logiczną konsekwencją tych poglądów była przedstawiana przez wicekomisarza Władimira Potiomkina, na niemal rok przed paktem Ribbentrop- Mołotow, wizja niemiecko- sowieckiego rozbioru Rzeczypospolitej", ibidem, s. 26.

"Polska, której los był w planach sowieckich przesądzony (Hitler zastanawiał się nad jakimś resztkowym państwem polskim, Stalin- niekoniecznie- Unicorn)- gdyż nieodmiennie zakładano jej unicestwienie lub w najlepszym razie rozbiór- była uznawana za pierwszy element w różnego rodzaju kombinacjach taktycznych. O intencjach kremlowskich decydentów świadczy prywatna wypowiedź Maksima Litwinowa, z racji pochodzenia (wywodził się z tzw. litwaków) zajadłego polonofoba, który nie krył, że do ZSRS powrócić muszą nie tylko Kresy Wschodnie, ale nawet jego rodzinna Białostocczyzna", ibidem, s. 27.

Gdyby Hitler nie uprzedził Stalina mielibyśmy ZPP wcześniej i "legion polski" wyzwalający Generalne Gubernatorstwo...A wszystko w ramach kolejnej republiki sowieckiej. Rząd prawie demokratyczny z terytorium rdzennie polskim (gwarantem granicy zachodniej ZSRS), z gospodarką podporządkowaną interesom cudzym, Kraj nie pamiętający swojej świetności, to ideał Sowietów. Przypadkowo- polityka ahistoryczna i maksymalne osłabienie gospodarcze, na tyle by móc ciągnąć zyski dla siebie znowu łączą Niemcy i Rosję. Stąd niepokój i wrzawa w mediach. Polska wstała z kolan mimo masy sprzedajnej ferajny.

Często w trakcie poważnych dyskusji historycznych (sam byłem takiej świadkiem) przytacza się jako argument tezę, że winę za masakry na Kresach w których uczestniczyła ukraińska partyzantka (tutaj już można dzielić włos i zapytać o rodzaj) ponosi system polityczny II RP. Jest to oczywiście powielanie typowej komunistycznej propagandy, gdzie "bracia uciskani"- Ukraińcy, Białorusini i Żydzi nie mieli wyjścia jak oddać się w bój i np. mordować kobiety i dzieci. Inni wskazują (zwykle ukraińscy badacze) na rzekome mordy polskiej samoobrony na Kresach. Mordy gdzie ponoć padał kwiat ukraińskiego narodu. Dziwnym trafem nie mówią wtedy o liczebności samej partyzantki i że mieli na tyle sił, żeby walczyć z Sowietami po II wojnie (w tym nawet i dość skutecznie z NKWD). Co ciekawe od końca 1944 UPA często wchodziła w lokalne sojusze z polską partyzantką niepodległościową, było to względnie skuteczne, do momentu gdy siły komunistyczne rozpoczęły własne gry operacyjne i tworzenie "sztucznych" grup pozorowanych aby dokończyć dzieła zniszczenia. Sam udział sowieckich jak i niemieckich służb specjalnych (poza szkołami Abwehry i batalionami Roland i Nachtigall) w skłócaniu dwóch grup narodowościowych- Polaków i Ukraińców jest mało znany, choć nikt nie zaprzeczy, że istnieją rozkazy i dokumenty, gdzie jasno wskazuje się na przyszłość Lachów- widocznie wrażenie zrobiła na Ukraińcach zagłada Żydów, co także jest przemiotem sporów. Tym bardziej, że przyznawano aby robić na Zachodzie czarną propagandę Polakom i na nich zganiać własne winy w stosunku do Żydów po 22 VI 1941...

Ukraińska partyzantka narodowa na większą skalę zaczęła operować od lutego 1943 (Włodzimierzec), wcześniej, po 17 IX 1939 podejmowano różnorakie działania dywersyjne, zarówno przez odłamy narodowe jak i prokomunistyczne (tu akurat K. Jasiewicz wykonał niebagatelną pracę, a w tle przemyka wątek sowieckich specsłużb...). Walczono z Niemcami, gdy początkowo wyczekiwano na coś więcej, walczono z Sowietami ale przepływy między partyzantkami były znaczne aż do zakończenia II wojny, walczono z Polakami i tu się zatrzymam. Postawię niepopularną tezę, że przez ponad rok większość środków tejże partyzantki szła na złamanie ducha oporu i wykorzenienie polskości, a dosłownie jej wyrżnięcie. Niektórzy dowódcy tłumaczyli się później, że wzywali ludność polską do wyjazdów ale brzmi to mało wiarygodnie.

"W czerwcu 1943 r. "Kłym Sawur" wydał odezwę do ludności ukraińskiej. Należy uznać ją za ewidentne  propagandowe przygotowywanie lipcowej operacji masowej likwidacji Polaków.  Odezwa zaczynała się od plastycznego odmalowania przebiegu pacyfikacji ukraińskiej wsi Dermań- Załuże, dokonanej 29 maja 1943 r. jakoby przez polską policję. Dalej Kljaczkiwskyj zarzucał Polakom współudział  "w niemieckich rzeziach i katowaniu ludności ukraińskiej" oraz współpracę z partyzantką sowiecką."

Za: G. Motyka, Ukraińska partyzantka 1942- 1960. Działalność Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów i Ukraińskiej Powstańczej Armii, Warszawa 2006, s. 328.

"Nocą  z 30 na 31 sierpnia upowcy z kurenia "Łysego" otoczyli wieś Kąty. Mieszkańców zamordowano w poszczególnych gospodarstwach. Śmierć poniosło od 180 do 213 Polaków. Następnie napadnięto na wieś Jankowce, w której zabito 86- 87 Polaków. Po wymordowaniu Polaków w obu miejscowościach kureń "Łysego" jeszcze tego samego dnia przybył do Ostrówek. Wieś otoczono szczelnym kordonem, przez który nie przepuszczano próbujących wyjść z wioski. Niektórzy z napastników oprócz broni mieli też psy. Grupy partyzantów (choć tutaj lepsze określene byłoby bandy-Unicorn) szły od gospodarstwa do gospodarstwa, zabierając polskie rodziny do szkoły i na plac kościelny. Później część osób- głównie kobiety i dzieci- skierowano też do kościoła. Partyzanci zachowywali się poprawnie, uspokajając ludzi zapewnieniami, że im nic nie grozi. Tylko stawiający opór byli zabijani na miejscu. Na placu w celu uspokojenia ludzi zrobiono jednej z rannych Polek nawet opatrunek. Po zebraniu całej ludności Ukraińcy najpierw zażądali wydania kosztowności i zegarków, a następnie zaczęli kolejno wyprowadzać mężczyzn. Byli oni mordowani w trzech różnych miejscach uderzeniami w tył głowy siekierą lub maczugą. Zabitych układano w specjalnie wykopanych w tym celu dołach. Ok. południa w okolicy pojawił się niemiecki patrol. Ukraińcy zapędzili pozostałych jeszcze przy życiu Polaków w okolice cmentarza i tam rozstrzelali. Dających jakiekolwiek oznaki życia dobito. Zamordowano od 476 do 520 osób. [b]Nietrudno zauważyć, że akcja bardzo przypominała egzekucje Żydów"[/b], ibidem, s. 338.

Jak wspominał jeden z uczestników antypolskiej operacji, Jurij Stelmaszczuk podczas przesłuchania:

"Robiliśmy to w następujący sposób: po spędzeniu całej ludności polskiej w jedno miejsce, okrążaliśmy ją i rozpoczynaliśmy rzeź. Kiedy już nie pozostał ani jeden żywy człowiek, kopaliśmy wielkie doły, zrzucaliśmy tam wszystkie trupy, zasypywaliśmy ziemią oraz, żeby ukryć ślady tego strasznego grobu, paliliśmy na nim wielkie ogniska i szliśmy dalej. Tak przechodziliśmy od wsi do wsi. (...) Całe bydło, wartościowe rzeczy, mienie i żywność zbieraliśmy, a budynki i inne mienie paliliśmy", ibidem, s. 339.

Inny z partyzantów, Stepan Redesza stwierdzał:

"Okrążyliśmy pięć polskich wsi i w ciągu nocy i następnego dnia spaliliśmy te wsie, a wszystkich mieszkańców, starych i młodych wyrżnęliśmy- w sumie ponad dwa tysiące osób. (...) Mój pluton brał udział w paleniu jednej wielkiej wsi i przyległego do tej wsi futoru. Wielu Polaków- mężczyzn, kobiet, starców i dzieci- wrzucaliśmy żywcem do studni, a następnie dobijaliśmy ich strzelając z broni palnej. Pozostałych kłuliśmy bagnetami, zabijaliśmy siekierami i rozstrzeliwaliśmy", ibidem.

Polska jest krajem miłującym pokój a zatem powinna się zbroić. I na tyle rozsądnie aby zapewnić mieszkańcom choć minimum bezpieczeństwa. Wiem, że od pewnego czasu popularne jest rozbrojenie, z tym, że zwykle jest rozbrojenie jednostronne, np. Rosja apeluje o rozbrojenie Europy i USA, Niemcy apelują o rozbrojenie USA, a "zjednoczona sztafeta eurastów" apeluje o rozbrojenie tych, którzy mogliby czuć się zagrożeni sąsiadami. Akurat się tak złożyło, zapewne przypadkowo, że chodzi i o nas...

Co powinniśmy mieć aby ta cała zabawa w wojnę obronną miała sens? Ano jakąś namiastkę Obrony Terytorialnej, która rokrocznie przeszkalałaby określoną część naszego historycznie znękanego społeczeństwa. Powiem tak, pomimo różnych bajek, że facetów broń już rzekomo nie interesuje ja w swej mieścinie obserwuję lawinowy wzrost liczebności klubów strzeleckich. Swego czasu bywałem na strzelnicach jako młodzian, później wiadomo, pochyliłem się, zgarbiłem i przesiadłem na rower :> Wojsko to także mięso armatnie czyli piechota. W kwestii liczb, nie wiem ile powinna liczyć armia zawodowa, powiedzmy, że 200 tys. ludzi plus jakieś lotnictwo rzecz jasna. Bombowce raczej się nam nie przydadzą, skoro mamy być miłującymi pokój. Myśliwce- ależ bardzo wskazane, transportowce- ba, jakże inaczej. Siły pancerne, cóż, niech robią dobre wrażenie. Pomyślicie- nabija się łobuz. Właśnie, że myślę poważnie. Stąd potrzebujemy marynarkę wojenną. Po co? Gdyby zaszła potrzeba, musimy odblokować sobie nasze "wewnętrzne morze" w celu udania się do Skandynawii. Parę okrętów podwodnych przenoszących pociski atomowe również nie zaszkodzi. W razie czego mogą zrobić zadymę. Jeżeli względnie silna marynarka to logiczne, że potrzebna piechota morska, a z drugiej strony coś na kształt strzelców alpejskich. Tym bardziej, że przy pewnym koncepcie obronnym, góry są barierą i przejściem do sąsiadów. A co jeśli sąsiedzi od strony morza i gór nie będą zbyt chętni aby przyjąć ewakuację? Cóż, pomożemy im podjąć decyzję, delikatnie prosząc o pomoc i...zajmując potrzebne tereny :>

Doszliśmy do punktu specjalnego a zatem- siły specjalne. Kilka jednostek to mało, wyspecjalizowane do walki na wodzie, pod wodą, w górach, oddziały czysto sabotażowe- jednak musimy mieć więcej. Ile? Pobawmy się dziesiątkami- 10 po 1000 ludzi rozłażących się na setkę. Poniżej artystyczna wizja obronna. Ach, zapomniałem o drobiazgach, wspomniałem o okrętach z pociskami atomowymi wypadałoby zatem mieć też jakieś silosy i głowice, w celach odstraszających miłujących pokój innych- ilośc głowic do negocjacji (może być 50). Lokalizacja? Góry, rzecz jasna... Atak ze wschodu, uginamy się i próbujemy bronić. Atak z zachodu, to samo, trójkąt obrócony. Co w przypadku dwustronnego ataku z obydwu stron? Hm, mamy problem ale damy radę 🙂

W wielu dyskusjach o mediach powtarza się wątek "odejścia" od komunizmu. Mamy demokrację, pluralizm i wszędzie są ludzie młodzi. Czy tak jest istotnie? Gdyby się przyjrzeć mediom, szczególnie "niezależnym i serwilistycznym" mediom prywatnym to okazuje się, że szefują tam, są szarymi eminencjami ludzie, których...młodość przypadła na czasy środkowego, ukształtowanego peerelu. Oni zapewne przekazują mądre rady młodym adeptom dziennikarstwa jak służyć państwu, obywatelom i swojemu sumieniu. Np. poprzez wyciszanie oklasków podczas transmisji (podczas transmisji wizyt papieskich czy tworzenie obrazu wiary jako opium dla mas...określonych- czyli zbliżenia głównie na ludzi starszych) czy budowanie wizerunków określonych polityków jako nic nie wartych, mało nowoczesnych, w końcu oszołomskich.

Przyglądając się bliżej propagandzie, jaką od ładnego kawałka czasu sprzedaje nam obóz rządzący czy bardziej udający, że rządzi, nie sposób oprzeć się wrażeniu deja vu. Komunistycznego deja vu. Dzisiaj wystarczy odpowiednio zmontować relację, dać się wypowiedzieć jakimś "alternatywnym" i "myślącym inaczej", z reguły niezależnym tak jak niezależne są rożnego rodzaju dotacje, czy szerzej kasa od znajomych znajomego i mamy fałszywy obraz świata, w który wierzą ci, co lubią marzenia. Socjalistyczne wizje utopii. Opowiadacze bajek bazują na uczuciach, rozniecają nienawiść (oto prawdziwi siewcy nienawiści, kto pamięta, że mówiono tak o ks. Popiełuszko?) i redukują grupy społeczne do nic nie znaczących jednostek a jednostki do grup terroryzujących normalnych ludzi.

W książce Z. Błażyńskiego, Towarzysze zeznają. Z tajnych archiwów Komitetu Centralnego. Dekada Gierka 1970-  1980 w tzw. Komisji Grabskiego, Warszawa 1990, znajdują się fragmenty rozmów, przesłuchań różnych polityków, w tym J. Łukaszewicza, komunistycznego machera od propagandy. Na pytanie, jak to było właściwie z kadrą dziennikarską, odpowiada:

"W środowisku dziennikarskim są ludzie zaangażowani w realizację tego, co partia mówi", ibidem, s. 109.

Łukaszewicz lansował propagandę sukcesu, osiągnął wiele, m.in. to, że ludzie traktowali większość dziennikarzy jako "dobrze płatne partyjne prostytutki", ibidem, s. 107.

Przed komisją macher propagandy partyjnej stwierdził, że "Osobiście nie sądziłem, że jest taki szeroki zakres wpływów opozycji jaki on się okazał. Nie docenialiśmy zasięgu determinacji tych sił i potraktowaliśmy zbyt optymistycznie stopień socjalistycznego zaangażowania społeczeństwa, jako uodpornionego na działanie wroga", ibidem, s. 108. W końcu "nie można było w prasie podać wysokości zadłużenia dopóty nie padło to z ust oficjalnych rzeczników. Takie miałem koncepcje", ibidem, s. 111.

"W telewizji były różne programowe wektory i popierałem Szczepańskiego w tym, aby telewizja była absolutnie dyspozycyjna i żeby jej nie rozrywały inne programowe resorty", ibidem, s. 115.

A co zrobić, jeśli nie wszystko idzie zgodnie z planem?

"Teraz taka tu atmosfera, żeśmy wszyscy rozkradli tę Polskę, że nie ma się po co pokazywać. Moi znajomi w Woli, sekretarze komitetów zakładowych się zastanawiali co powinienem robić, kolejarze też, ale trzeba po prostu ten okres przeczekać, bo przecież sam nie pójdę, bo nie chcę robić żadnej demonstracji. Trzeba po prostu przeczekać", ibidem. s. 117.

Kilka razy kombinowałem przez te parę dni co napisać. Rozpocząłem dwa wątki, za każdym razem coś mi nie pasowało. Odwiedziłem starych znajomych i miejsca nieco zapomniane ale niepowtarzalne. W końcu stwierdziłem, że to bez sensu i daruję sobie pisanie. Zresztą, o czym mogłem pisać, wszystkie tematy, które mi wchodziły pod klawiaturę zbladły i uciekły w książkową dal. Wrócę do nich. W sobotę poczułem się smutno. Później naszło mnie wkurwienie na cały ten obłudny światek sprzedawczyków rojących sobie marzenia o przewodzeniu "temu społeczeństwu." Możliwe, że jak mawiają najemnicy "histeria się skończy" i będą mogli nadal uprawiać dezinformację ale jest to ich porażka.

Musieli przyznać, że prezydent był człowiekiem z wielką klasą, wielu na co dzień bezwolnie poddających się sieczce serwowanej w przekaziorach przyznało ze zdziwieniem, że prezydent RP to człowiek prawdziwy, z wielkim sercem, wyznający zasady niemodne i obce cynicznym kurduplom z wielkich miast. Nie można było uderzyć bezpośrednio to wypróbowanym wielokrotnie sposobem postanowiono przenieść dyskusję na poziom "zasług" i miejsca spoczynku. Nie wyszło, Polacy poddali się fali i pokazali wała. Wyśmiewając teorie spiskowe a jednocześnie panicznie ostrzegając przed zakłócaniem żałoby ludzie uważający się za myślących nie zauważyli, że są nikim. Są absolutnym dnem. Mogą sobie moralizować, ostrzegać, straszyć. I tak ludzie mają ich w dupie. Czego boją się funkcjonariusze mediów? Ludzi, autentycznych, niczym niesterowanych uczuć. Boją się prawdy, prawda ich drażni. Lubicie grzebać po życiorysach, wyszukiwać brud na butach, poszukajcie u siebie dawnych zobowiązań do współpracy, drodzy publicyści. Zawsze lubiliście pouczać "motłoch", wytykać mu ciemnotę, prowadziliście do wyższych jakoby wartości, zwanych przez was, często aktywnie wspierających system zła, europejskimi. Skręcaliście dyskusje, zaciemnialiście, pluliście na ludzi, którym powinniście dziękować, że możecie pisać swoje dyrdymały. Zastanawiające skąd w was, inżynierach dusz, ten pociąg do nauczania poprzez pałowanie. Nie protestowaliście gdy gnojono nie tylko osobę ale i sam urząd. Dlatego teraz zamilczcie.

Źródło: [b][url=http://www.gp24.pl/apps/pbcs.dll/gallery?Site=GP&Date=20100410&Category=SLUPSK&ArtNo=415515503&Ref=PH&Params=Itemnr=12]Gp24.pl[/url][/b]

Źródło: [b][url=http://www.zw.com.pl/galeria/234248,1,466154.html]Zw.com.pl[/url][/b]

Nie uczcie, gdzie Polacy mają jechać i czy wychodzić na dwór bo są opady pyłów. Napijcie się na zdrowie, przecież i tak nie wierzycie w to, co teraz wypływa wam z ust, odór kłamstwa jest tak wyraźny jak wasze fałszywe uśmieszki. Mówicie- nie wolno, skupmy się, jednajmy. Pierdolę wasze pojednanie. Nie macie nic wspólnego z polskością. Nigdy nie mieliście. Śmiejecie się z historii, każecie spokojnie czekać na ustalenia. Przez usta nie przejdzie wam inna hipoteza katastrofy. Doskonale was rozumiem, nie może przejść. Przecież nie za to płacą, na tym etapie...Spisek, tak? Proponuję ubrać sie w czarne peleryny, założyć okulary (pyły i promieniowanie celują w wasze sumienia...) i szukać kosmitów. Chcieliście znaków końca świata? Globalnego ocipienia. Macie je jak na dłoni. To jest koniec waszego świata. Pełnego kłamstwa.